Piecing together the PFAS puzzle

Veelzijdig panel

Het was deze vraag die centraal stond tijdens de paneldiscussie en workshop over PFAS gedurende de Amsterdam International Water Week (AIWW) die begin november plaatsvond, en waar ik op uitnodiging van Tom Freyberg van het Aquatech Innovation Forum aan deelnam. Het viel me op hoe veelzijdig de achtergrond was van de verschillende experts die met mij in het panel zaten. Zo was Wayne Burne van Burnt Island Ventures aanwezig, een toonaangevende investeerder voor innovatieve ondernemers in de waterwereld. Imagine H2O, een non-profitorganisatie die mensen in staat stelt om innovatie te ontwikkelen en in te zetten voor het oplossen van wereldwijde wateruitdagingen, werd vertegenwoordigd door Sonora Hill. En de ondernemers Julie Bliss Mullen en Kobe Nagar van 374Water, een Amerikaanse social impact onderneming, vertelden over nieuwe technische ontwikkelingen en hoe deze in de praktijk hun weg zouden kunnen vinden. Zelf mocht ik, samen met Mohamed Ateia Ibrahim, onderzoeker bij de Environmental Protection Agency (EPA), vertellen over de huidige stand van zaken in het onderzoek naar PFAS.

Hele watercyclus bekijken

Bij KWR doen we veel onderzoek naar de impact, verwijdering en afbraak van PFAS. Tom Freyberg stelde onder meer de vraag of PFAS belangrijker is voor drinkwater of voor afvalwater. Hierop heb ik geantwoord dat je PFAS in de hele watercyclus moet bekijken, want anders bestaat het risico het probleem niet op te lossen, maar rond te pompen. Daarnaast is het heel belangrijk om samen te werken met alle stakeholders: zowel onderzoekers, ondernemers als overheden zijn samen aan zet in dit urgente en ook complexe dossier. Technische oplossingen alleen zijn onvoldoende, want zolang bedrijven en consumenten doorgaan met het produceren en gebruiken van PFAS, is het dweilen met de kraan open.

Optimistisch gestemd

Over de kwesties rond PFAS hebben Mohamed en ik veel zinvolle gesprekken gevoerd met de aanwezigen. Het was duidelijk merkbaar dat iedereen ervan is doordrongen dat het probleem grondig moet worden aangepakt en dat met man en macht moet worden gewerkt aan de oplossingen. Vanuit het onderzoek en de technische ontwikkelingen ben ik optimistisch gestemd. Het moet mogelijk zijn om binnen niet al te lange tijd met een effectieve aanpak te komen, zonder het probleem te verplaatsen naar een ander milieucompartiment. Mijn optimisme werd bevestigd door de overige panelleden, en ook in de daaropvolgende discussies met mensen van verschillende achtergronden in de workshop. Gesterkt door de saamhorigheid, gevoeld tijdens de AIWW waar gelijkgestemden kennis en ervaring in allerlei kwesties rond water met elkaar kunnen delen, neem ik deze ervaring mee terug naar huis. Als we over de hele breedte van het werkveld – onderzoek, techniek, bedrijfsleven, maatschappij en politiek – de krachten weten te bundelen, kan het niet anders dan dat we de sleutel vinden tot een succesvolle aanpak van het PFAS-probleem.